Dead Area: a Musical Enterprise (2010: MIKE d.) 30 min. NL.

Echte herrie gaat op vinyl!

In juli 2010 schoot amateur filmer Mike Doodeman (beter bekend als MIKE d. van bands als Skulls and Flames en Waking the Dead) in 2,5 weken zijn eerste korte film Dead Area: a Musical Enterprise. Deze recensie komt promotiegewijs net te laat gezien Dead Area dit weekend vertoond werd op het Eindhoven Film Festival.

Het verhaal speelt zich af rondom de levens van twee middelbare scholieren Koekie (gespeeld door Maaike Polder) en Chicken (gespeeld door Martin Valenzuela) die zich moeten zien te vermaken in hun doodsaaie woonplaats Heemstede. Koekie en Chicken voelen er weinig voor om mee te doen met het alledaagse leven in Heemstede en houden zich dan ook liever bezig met het zuipen van blikken bier en het luisteren naar Chemical Mayhem. Wanneer ze op een dag kennis maken met échte thrashers/ metalheads gaat er een wereld voor hen open. De cd’s worden ingeruild voor vinyl en na het beluisteren van bands als Rinus Michels en Guinea Pig Destroyer besluiten Koekie en Chicken hun eigen trash band, genaamd Pet Pulverizer, te beginnen. Koekie en Chicken gaan de beste tijd van hun leven tegemoet, maar gezien hun thrashmetal mentaliteit interesseert ze dat natuurlijk geen fuck.

Na het kijken van Dead Area rijst de vraag met wat voor insteek Mike Doodeman deze film heeft willen maken. Is het vanuit zijn voorliefde voor thrashmetal of vanuit zijn passie voor film? Het middenstuk van Dead Area onderscheid zich duidelijk van het eerste en laatste. Waar Mike Doodeman in het middenstuk laat zien dat hij wel degelijk oog heeft voor locatie en camerastandpunten, wordt deze kunst teniet gedaan in het doorlopende verhaal. Wie dit middenstuk dan ook vergelijkt met het eerste en laatste stuk zou moeten concluderen dat Mike Doodeman zijn artistieke kant het overwint van zijn verhalende kant. Was het bovendien geen goed idee geweest om de film te laten beginnen bij het middenstuk en zodoende de vraag bij de kijker te leggen wat die bier zuipende banaan en walrus nou eigenlijk doen in dat pittoreske Heemstede?

Het lijkt er op dat Mike Doodeman teveel hooi op zijn vork heeft genomen door zowel functioneel als cinematografisch te willen filmen. Hiermee lijkt hij in een tweestrijd met zichzelf. Aan de ene kant MIKE d. als pretentieloze thrashmetal fanaat die er geen fuck om geeft hoe flauw zijn verhaal wordt en aan de andere kant Mike Doodeman als gepassioneerd amateur filmer die schoonheid zo nauwkeurig mogelijk in beeld probeert te krijgen. Overigens niks dan lof voor voor iemand die dergelijke projecten in zijn eentje organiseert. Een film produceren is wel even wat anders dan een thrashmetal bandje oprichten.

Geinteresseerd om deze film te bekijken: http://www.skateordiemotherfucker.nl  

Of stuur een berichtje naar: postmaster@skateordiemotherfucker.nl

Daan